خودنماییها کثافت جوهریست

شیشه تا در سنگ می باشد پریست

اعتبار اینجا ندارد عافیت

شمع سرتاپاش پامال سریست

سروگل ناکرده آزادی مخواه

این ثمر وقف بهار بی بریست

پنبه نه درگوش و واکس بی خلل

خانهٔ آسودگی قفلش گریست

بیخودی را چارسوی نازکن

رنگ گرداندن دکان جوهریست

آتشم آتش ، مپرس ازکسوتم

هرچه می پوشم همان خاکستریست

انفعال سجده، زان درمی برم

بر جبین من عرق بایدگریست

رنگها، یکسر شکست آماده اند

این گلستان، عالم مینا گریست

یک قلم ، موم ی شکن پرورده ایم

پهلوی ما نردبان لاغریست

فطرت از ناراستی چپ می خورد

لغزش این خامه از بی مسطریست

وصل پیغام است ، چون آمد به حرف

تا خدایی گفته ای پیغمبریست

مرد را در خلق ، منصف نبشتن

بر سپهر اوج عزت محوریست

چون عرق ، گوهر فروش خجلتیم

قیمت ما انفعال مشتریست

بیدل از بنیاد ما خجلت نرفت

خاک ما چون آب موضوع تریست